«--

Wood. · 2013-11-20 17:33:26

Jej długie kły z łatwością przebiły skórę wilka, nawet grube futro tu nie pomogło, powodując, najprawdopodobniej, tym samym rażący ból u wilka. Odepchnęła waderę w błoto, zanim ta dosięgła ją łapą.
- Popatrz jaki nieczuły heros nam się znalazł - wymruczała ironicznie do tygrysicy.

Lilibeth · 2013-11-20 17:35:42

Oglądała przedstawienie ziewając głośno. Wiedziała, iż odruchy wilczycy są tylko po to, aby podirytować Holly... po cóż to robi? Drażniąc ją od razu zmniejsza swoje szanse na wygraną, których i tak nigdy nie było.
- Jest wręcz żałosna... ta brawura i udawanie bohatera ja zgubi. Przecież jedno słowo, a jej truchło zgnije pod warstwą mułu. - mruknęła patrząc sennym wzrokiem na przebieg walki. "Ten wilk nie ma żadnego doświadczenia. Próbuje pokazać swoją odwagę i siłę, której tak naprawdę nie ma... jest trzy razy mniejszy od Holly. Ukrywa ból i strach... ta brawura jest komiczna, jak można być tak ślepym?"
Myśli, które przechodziły przez jej głowę spowodowały nagły napad parskającego śmiechu. Była w nim pogarda i wyższość nad wilkiem, który leżał niesfornie w kupie błota. Rzuciła na niego swój szlachetny wzrok i pacnęła łapą w czarną masę śluzu, który legł na jej łbie. Zachichotała i wskoczyła na wyższą skałę.

Accalia · 2013-11-20 17:38:25

Wywlokła się z błota.
- Tylko na to cię stać? - zapytała ze znudzeniem. Przymknęła oczy i czekała na odpowiedź lwicy. Rana bardzo krwawiła, powodując ostry ból. Spojrzała się na nią z wyraźnym znudzeniem.

Zwracaj uwagę na ataki, które wykonuje przeciwnik. Głębokie przebicie karku jest bolesne i nie powoduje "lekkiego" krwawienia, lecz istny potop krwi. - Łukasz.

Lilibeth · 2013-11-20 17:43:01

- Twoja odwaga jest żenująca... współczuję całemu narodowi wilków, iż muszą mieć w swoim gatunku taką larwę. - parsknęła sarkastycznym śmiechem, po czym dodała. - Nie dziwię, iż jej krzywdy nie robisz... ledwo pięciocentymetrowe guzki wyrastające z dziąseł i tępe pazury... bieda. - rzekła głosem pełnym wyższości. Wiedziała, iż wilk zaraz wypali z bohaterskim słowem... a myśląc o tym znowu ryknęła z rozbawienia zakrywając pysk łapami.

Wood. · 2013-11-20 17:48:36

- Ona jest żałosna. Ale cóż, jej sprawa, dzięki swojej 'odwadze' jeśli tego chcę... - powiedziała z zażenowaniem, ale trudno, swoją ignorancją stawała się łatwiejszym łupem. Tamta nawet nie próbowała się bronić. Podeszła do wilczycy i spojrzała na nią z góry, po czym chwyciła kłami jej przednią, prawą łapę. Kły przeszły na wylot, miażdżąc przy okazji waderze łapę.

Accalia · 2013-11-20 17:55:54

Uśmiechnęła się lekko, przymykając oczy. Potem zaczęła się wręcz śmiać, z głupoty kotowatych, ale nie zamierzała ich komentować.
- Jesteście głupi atakując pierwszą lepszą istotę, która może ma wam coś ważnego do przekazania - rzekła tylko to, robiąc przy tym szyderczy uśmieszek - nie mam do was wrogiego nastawienia, ale wy sprawiacie, że powoli zaczyna się tak dziać - odparła z powagą, po czym walnęła lygrysicę łapą powodując płytkie rany. Odskoczyła lekko w bok czując kłucie w zmiażdżonej łapie.
- Uważajcie jak chcecie, ale ja mam powód uważać was za żałosnych dlatego, że wasza głupota sprawia, że atakujecie wszystkich naokoło. Ciekawe, co wam to daje? - zapytała.

Jakie rany, kobieto? Wilk ściera pazury, ponieważ nie potrafi ich chować... dlatego też są tępe. Możesz jedynie przeorać sierść, bądź spowodować płytkie rany, dodatkowo masz zmiażdżoną łapę. - Łukasz.

Lilibeth · 2013-11-20 18:05:52

Mimo jej lenistwa i przewrażliwienia na punkcie swojego autorytetu zaczęła ją powoli irytować ta sytuacja. Jednym atakiem niemalże zabiła jednego z jej pobratymców, a ona staje i tego się domaga? Instynkt znów brał górę nad jej trzeźwym myśleniem... to był problem Rosemary. Nie potrafiła panować nad swoją dzikością. Łatwo dawała jej się opętać umysł i zasłonić oczy peleryną chaosu.
Słowa stanęły jej w gardle, źrenice rozszerzyły się, a uszy automatycznie przytuliły do głowy. Przycupnęła przy ziemi machając ogonem, który rozchlapywał wodę w każdą stronę. Już nie myślała... tylko słuchała swojego przewodnika, który nakazywał jej robić to, co przekazano jej w genach gatunku.

Wood. · 2013-11-20 18:08:18

Gdy wadera uderzyła ją łapą i odskoczyła jeszcze bardziej pogłębiła rany na przedniej łapie. Rzeczywiście, było to naprawdę mądre posunięcie.
- Ta, rzeczywiście, siedząc i wpatrując się w nas tępo miałaś naprawdę wiele do powiedzenia. Co mnie obchodzi, że zaraz staniesz się agresywna, jeśli zanim nastąpi to 'zaraz' może już tu tylko leżeć i zdychać? - posłała litościwe spojrzenie waderze. Doskoczyła do wilka, wysunęła pazury i zamachnęła się na nią swą potężną łapą. Jednym pazurem zahaczyła za jej ucho przebijając je, machnęła łapą zostawiając lewe ucho w strzępach.

Accalia · 2013-11-20 18:19:09

Accalia uniknęła ataku Holly, schylając się.
- Nie rozumiem, dlaczego teraz wgryzasz mi się w łapę? Daje ci to coś? Ta, pewnie satysfakcję z tego, że możesz się na kimś... wyżyć? A ty - spojrzała nas tygrysicę - postępujesz niewłaściwie. Tak, obraziłyście mnie. Było okej. A teraz ja coś powiedziałam i od razu nie można zapanować nad gniewem. Czy tak postępuje MĄDRY kot? Ja myślę, ze na pewno nie - odparła wilczyca. Przymknęła oczy i nie ruszała łapy. Po prostu stała w bezruchu.
- Zabierzcie moje życie, jeżeli nic innego nie potrafiliście mi zabrać - mruknęła.

Wood. · 2013-11-20 18:27:29

- Od kiedy ty myślisz? - zapytała po czym ponowiła atak na ucho wadery. Chociaż, w ostatniej chwili powstrzymała się, a cios padł prosto na pysk wadery, która stała bezczynnie, z przymkniętymi oczami. Zostawiła długie szramy na pysku i zadrapała ją mocno w nos, wiedząc, że to najbardziej czułe miejsce u wilków.