«--

MoonlightWolf · 2013-12-06 17:37:10

Pod waderą ugięły się łapy i runęła wraz z kotem na ziemię.

Waterw. · 2013-12-06 17:41:52

Pazurami tylnych łap zaczął "orać" sierść powoli przebijając się przez nią, a następnie przez warstwy skóry. Ten wilk nawet walczyć nie umiał, w szale miotał ciałem otwierając dużą ranę przy ogonie.

Ostatnio edytowany przez Waterw. (2013-12-06 17:42:23)

MoonlightWolf · 2013-12-06 17:45:10

Rika pisnęła boleśnie. Kłapnęła szczękami, zaciskając je na ogonie przeciwnika.

Waterw. · 2013-12-06 17:48:09

Shinobu syknął czując jak szczęki wilka zaciskają się na jego ogonie. Zgrabnie wygiął ciało i zaczął miotać szponami na oślep raniąc pysk. Zaczepił o nozdrze i poczuł jak momentalnie rozrywa się pod naporem jego siły.

MoonlightWolf · 2013-12-06 17:55:29

Poczuła przeszywający ból na pysku. Gwałtownie szarpnęła łbem i wbiła kły w łapę kota.

Waterw. · 2013-12-06 18:02:56

Czuł jak jego łapę przebijają wilcze kły, a pazury wychodzą. Ryknął, po czym uderzył waderę w pysk drugą łapą robiąc duże szramy. Miotając się wzburzali góry śniegu w powietrze. Bez zastanowienia chwycił jej przednią łapę i przeszył ją na wylot długimi kłami. Zaczął rzucać ciałem na wszystkie strony rozszarpując ją.

MoonlightWolf · 2013-12-06 18:14:37

Rika rozpaczliwie próbowała znów pochwycić ciało przeciwnika. Poczuła silne uderzenie o ziemię. Przez ułamek sekundy widziała przed oczyma biel śniegu i szkarłatne plamy krwi, po czym cały obraz pokrył się mrokiem.

Waterw. · 2013-12-06 18:18:51

Mruknął usatysfakcjonowany czując jak ciało wadery wiotczeje. Uwolnił uścisk i stanął nad jej ciałem. Wydawało mu się, że zemdlała, jednakże nie chciał tego sprawdzać i dobijać jej, a nawet jeśli nie żyje, to jeden przeciwnik mniej.
Zaśmiał się dumnie, po czym jeszcze raz zagłębił pysk i łapy w ranie na zadzie. Futro zabarwiło się krwią... teraz mógł szerzyć mordy w dalszym stopniu.
Zostawił ją i odszedł w swoją stronę.

MoonlightWolf · 2013-12-06 18:33:32

Mrok powoli począł się przerzedzać i Rika ujrzała śnieg, przykrywający ziemię. Niemiłosierny ból wypełniał całe jej ciało, nie pozwalając jej na choćby najdrobniejszy ruch, dlatego przez dłuższy czas leżała nieruchomo. Lodowate powietrze przesiąknięte było zapachem krwi. W końcu wilczyca zebrała siły i spróbowała wstać. Upadła. Kolejna próba. To samo, znów wylądowała na ziemi. Ostatecznie udało jej się stanąć na drżących łapach. Powoli rozejrzała się dookoła. Napastnik zniknął.
-"Pięknie"-pomyślała-" Nie dość, że jestem ranna, głodna, to jeszcze nie mam gdzie spędzić nocy"- Spojrzała na rozgwieżdżone niebo.
Gorzej być nie mogło.

Alexander · 2013-12-20 17:41:36

Alexander skinął na przywitanie białemu kotu, jednakże chwilę potem oberwał wielką kulą śniegu, prosto w jego potężny łeb. Jak to się stało? Tygrys leżał tuż pod potężnym drzewem, prawdopodobnie pod wpływem wiatru, potężna kula śniegu stoczyła się i runęła prosto no niczego nie spodziewającego się tygrysa, który natychmiast zemdlał. Obudziwszy się zauważył jedynie obraz leżącego wilka wśród zakrwawionego śniegu. Zauważywszy, że towarzyszka próbuje wstać, szybko podbiegł do niej i jej pomógł.
- Musimy odprowadzić cię do wilczych terenów, jedynie oni mogą ci pomóc, a tutaj narazisz się na kolejne niebezpieczeństwo - rzekł z troską i żalem w głosie, poruszając się lekko i powoli w stronę wilczego terytorium. Nic lepszego nie mógł zrobić. Miał poczucie winy, że od razu nie zareagował, ale to wina tego głupiego śniegu, który musiał akurat w tym momencie spaść mu na głowę.