«--

Wood. · 2013-11-01 23:11:07

Wybuchła szyderczym śmiechem, na samą myśl o wilkach i ruszyła za nią.

Seren · 2013-11-02 14:53:23

Było już ciemno, gdy dotarła nad stromy klif. Wędrowała zaledwie parę godzin, ale w tej krainie słońce zachodziło szybko. Krótkowzroczna Seren zapatrzyła się na chwilę na wschodzący nad przepaścią księżyc - jego światło odbijało się w oczach wilczycy tak, że zdawały się fosforyzować zielenią. Nie ufając oczom, węszyła intensywnie. Coś było nie tak.
Czuła już wcześniej zapach kota, ale dotychczas spotkała się tylko z rysiami, które schodziły do doliny na polowanie. Wilczyca miała z nimi swego rodzaju umowę - niemy pakt polegający na nie wchodzeniu sobie nawzajem w interesy. Owszem, poradziłaby sobie z mniejszymi i słabszymi sztukami, ale w porównaniu z niektórymi rysiami to ona czasem czuła się mała, a zwierzyny w dolinie było przecież pod dostatkiem. Czasem nawet żywiła się tym, co po sobie zostawiały, dzięki czemu nie musiała polować.
Rysie pachniały zimą, skałą i lasem. Ten zapach... To był niewątpliwie zapach kota, ale ciężki, piżmowy. Dziki. Zapach roślin, ale nie iglastego lasu, jaki znała. Nie skał, ale ciepłej ziemi. Seren dopiero po chwili poczuła, że od tego zapachu mimowolnie zjeżyła jej się sierść, a z gardła wyrwał się głuchy warkot. Jakieś dziwne, ogromne koty były tu jakiś czas temu i pachniały tak intensywnie, że opadły niedawno śnieg nie był w stanie stłumić tej woni. Wilczyca postanowiła mieć się na baczności i ruszyła dalej wzdłuż klifu.

Rinnix · 2013-11-03 16:31:56

Zapach krwi doprowadził ją aż tutaj. Podniosła łeb do góry i ujrzała martwą, zakrwawioną łosicę. Szczęśliwie przystąpiła do uczty nieustannie merdając ogonem.

Rinnix · 2013-11-03 16:47:20

Po skończonym posiłku Rinnix potruchtała w stronę niebezpiecznych klifów. Znała to miejsce na pamięć więc niczego się nie bała. W dole szukało pożywienia wielkie stado łosi. Wilczyca stanęła na niestabilnym kawałku lodu, który się niespodziewanie zarwał .Stoczyła się z 30 metrowego klifu i przestraszyła łosie, które uciekły w jej kierunku powodując jej rany kolosalne. Starała się znaleźć kogoś kto umiał by jej pomóc, ale na tą chwile była jedynym wilkiem w tym miejscu, upadła na zimną, zmrożoną ziemie i zmarła.

Alexander · 2013-11-22 16:19:32

Dotarł aż tutaj. Szedł godzinami, w tym czasie mógł więc przemyśleć całą tą sytuację. Po raz pierwszy widział na własne oczy umierającego tygrysa. Przysiadł przy samym klifie. Patrzył niespokojnie w dół. Nie myślał o niczym, nawet o otoczeniu, choć na to powinien zwracać szczególną uwagę; nigdy bowiem nie wiadomo, jakie niebezpieczeństwo może się tu kryć.

Lilibeth · 2013-11-22 18:08:53

Truchtem przebijał łapy przez śnieg dysząc głęboko.
Gdy dotarł nad klif dostrzegł rosłego tygrysa.
Przycupnął niepesnie za nim, po czym rzekł patrząc się na jego uszy.
- Cześć... - mruknął nieco zaspany, po czym stracił równowagę chcąc przejść w bok i upadł.
Był późny wieczór, ziewnął przeciągle i pacnął ogonem.

Alexander · 2013-11-22 18:15:02

Przymknął oczy i rozkoszował się melodią, jaką był wiatr. Po chwili doszedł do niej chrupanie śniegu. O, wygląda na to, że ktoś tu przychodzi. Zza pleców usłyszał powitanie. Otworzył oczy i odwrócił się. W jego oczach ukazał się mały tygrys. Kusiło go, aby zabić małego, w końcu to nie jego geny, ale powstrzymał się. Przez żałobę nie był do tego zdolny.
- Witaj - mruknął z westchnieniem i wrócił do wsłuchiwania się w dźwięki natury. Nie ma w końcu nic do roboty.

Lilibeth · 2013-11-22 18:25:45

Od tygrysa emanowało zniesmaczenie do Leona... a on sam nie był totalnym tępakiem, aby tego nie zauważyć. Mlasnął i podreptał pod drzewo.
Noc się zbliżała, natomiast on nie spał wiele dni. Lodowaty wiatr targał jego futro, co przeszkadzało w zaśnięciu.
Chowając powoli smętny wzrok zasnął

MoonlightWolf · 2013-11-22 18:50:15

Rika szła już kilka godzin, lecz pomimo tego, nie odczuwała większego zmęczenia. Był późny wieczór, wilczyca szukała miejsca, gdzie mogłaby spędzić noc. Nagle uderzył w nią zimny, ostry wiatr. Powoli zbliżała się do klifu, gdy nagle jej uwagę przykuł ogromny kot, siedzący nad jego krańcem. Tygrys usłyszawszy dźwięk jej kroków, odwrócił się i spojrzał prosto na nią. Stanęła jak wryta i poczuła jak serce podchodzi jej do gardła.

Alexander · 2013-11-22 18:56:23

Alex nie obserwował malucha, w ogóle stracił do niego zainteresowanie. Kilka minut później usłyszał kolejne kroki. Tym razem zdawały się być cięższe. Jego potężne cielsko wstało, myśląc, że idzie do niego inny kotowaty. Jednak odwróciwszy się spotkał brunatnego wilka, który wyglądał na przerażonego. W sumie ucieszył się na jej widok; mógł bowiem poznać bliżej te istoty. Skinął głową na powitanie, a na pysku pojawił się serdeczny uśmiech.
- Alexander - rzucił grubym głosem w stronę wadery. Rozluźniony przysiadł. Cieszył się, że nie musi myśleć o smutnej sytuacji na sawannie; wprawiało to go w dobry nastrój.

Ostatnio edytowany przez Alexander (2013-11-22 18:57:00)