Ruszyła w stronę lasu, gdyż niedaleko przed nim widziała zajęcze nory. Węszyła łapczywie, głęboko, jakby chciała wychwycić nawet najmniejszy zapach. W końcu jej się udało, nalazła norę. Przez chwilę kręciła się wokół niej, po czym hardo zaczęła rozkopywać wąskie wejście. Tunele były szersze, więc mogła się nimi przemieszczać z ogromną swobodą. Czuły nos poprowadził ją do ogromnego - jak na zające - pokoju. Siedziały w nim dwie samica i kilka młodych. Rzuciła się na bliższego gryzonia, zaczęła nim miotać i szarpać dopóki nie przestał oddychać. Usatysfakcjonowana wyszła na powierzchnię, zjadła wszystko i ruszyła z powrotem nad wodospad.

Weszła do jaskini, widząc, iż Devon śpi sama zwinęła się w kłębek, jednakże czuwała, czekała na powrót Trishy.

Wróciła nad wodospady ciągnąc za sobą martwą antylopę. Gdy dotarła do jaskini upuściła zdobycz na ziemię i otaksowała spojrzeniem, czy coś się zmieniło. Nikt nowy nie dotarł, chociaż gdy tu szła wydawało jej się, iż widziała czarny, duży kształt. Jednakże teraz nie miała sił by się zawrócić i szukać tego kogoś, lub czegoś. Zmęczona położyła się i zasnęła.

Niespiesznie podążał za swą grupą. Wszedł do jaskini, mijając po drodze jakąś czarną waderę i hienę. Bez zaproszenia podszedł do upolowanej zwierzyny i zjadł drugą nogę, a następnie podszedł do wody i zaspokoił pragnienie. Usiadł i obserwował poczynania psowatych. Niby nawet nie znał ich imion, ba, z żadnym nie wymienił nawet kilku słów, prócz likaona, ale czuł, iż jest tu potrzebny, a w lesie nie mógł zostać.