Tej samej nocy dotarli na ogromne, puste przestrzenie, które o dziwo nie były ani w najmniejszym stopniu zasypane śniegiem. Oszroniona trawa skąpana w świetle pełnej tarczy księżyca wyglądała majestatycznie, jakby ze snu. Na środku wznosiły się olbrzymie wapienne skały, które również przyodziały sobie barwę pochodzącą od nocnego przewodnika. Pilnując, aby jaguar nie oddalił się zanadto dotarł wraz z nimi pod słoneczne skały na których spoczywała Holly. Jego głośne odchrząknięcie rozniosło się echem, po którym wstąpił niski, melodyjny głos.
- Holly, podczas zwiadu terenu napotkałem starego znajomego przy wodospadzie. Jest iście ranny, tak jak i jego towarzyszka, którą uratował. Decyzja należy do Ciebie, jednakże co kot, to kot, każdy zasługuje na chociażby najmniejszą pomoc, a oni nie są zdolni nawet do polowania. - wymamrotał stawiając się po stronie jaguara. No cóż, tak czy owak był neutralnie nastawiony do każdej ze stron, jednakże w pewnym stopniu miał dług u Raynara, który za młodu uratował go od rosłego bizona. Po dłuższej chwili dodał. - Chcę również przerzucić się ze szpiega na zwiadowcę. Niepotrzebne nam podsłuchy, świetnie radzimy sobie bez nich, zresztą, jest nas na tyle mało, iż tak samo ja, jak i Ty pełnimy każdą możliwą rolę... od łowcy, przez zwiadowcę i szpiega kończąc na wojowniku. - usnuł prawdę, która wyglądała nieco przytłaczająco. Zgubili gdzieś Triss, Shinobu i Sintel również zniknęli w nicości. Westchnął żmudnie.

Uniosła łeb, gdy zauważyła znajomą postać, która zbliżała się do skał. Za tygrysem wlokła się jakaś postać z opuszczonym łbem i jakimś stworzeniem na grzbiecie. Z początku myślała, iż to jakiś kolejny podwładny debil pokroju Usui'ego, lecz po chwili rozpoznała kota. Był to jaguar, i to ten sam, który bratał się z wilkami. Jednakże teraz był w opłakanym stanie, zakrwawiony, pogryzione z... małym szczenięciem na grzbiecie. Ono również było ranne. Ciekawa sytuacja.
- Znów sprowadzasz jakąś ofiarę? Chociaż może to i lepiej. Niestety, muszę Cię zmartwić, Twój "służący", czyli lwia larwa uciekła z klifu, gdy tylko nas opuściłeś. A co do kwestii rangi oczywiście możesz, zwłaszcza, skoro przyprowadziłeś nam kogoś na zastępstwo. - rzekła do Leona, po czym odwróciła spojrzenie ku jaguarowi, który wyraźnie się kulił. Nie wiedziała co zrobić. Był on zdrajcą, gdy tylko wydobrzeje mógł znów polecieć do wilków i próbować się z nimi zaznajomić, aczkolwiek z drugiej strony był on dobrym szpiegiem, które teraz się przyda jeśli tygrys rzeczywiście stanie się zwiadowcą. No i w końcu był to kolejny kotowaty.
- Cóż... Nie mam nic przeciwko byś się do nas "przyłączył" i ukrył na tych ziemiach, jednakże czy jeśli staniesz na łapy znów, gdy tylko zbliżysz się do wilczych ziem nie spróbujesz nas zdradzić, nie pobiegniesz tam i nie wypaplasz wszystkiego? Jaką mam gwarancję, iż tego nie zrobisz? - oczywiście, prócz tego pozostawała kwestia szczenięcia, które mogło okazać się jedynie ciężarem. Aczkolwiek była jednak opcja, iż mała w przyszłości do czegoś się przyda. Na chwilę obecną nadal była niezdecydowana, czekała na wyjaśnienia ze strony kota.

Mruknął przeciągle w zastanowieniu, po czym podniósł się i przeciągnął.
- Zostanie otoczona opieką należytą, jednakże do Ciebie należy wychowanie jej. Nie zapominaj, iż prędzej czy później musisz zacząć ją nauczać do drogi, którą jej przydzielisz. - westchnął, po czym oznajmił odchodząc - Idę zapolować, przyda wam się posiłek. - ślamazarny marsz zamienił się w nieznaczny trucht. Musiał znaleźć jakąś zwierzynę w pobliżu, gdyż droga do polany była zbyt daleka.

z.t

Wrócił dopiero nad ranem. Byłby szybciej, gdyby nie sarna, którą musiał taszczyć z górskiego lasu. Był rówież zmęczony całą sytuacją z podziemnym kanionem.
Pierwszą rzeczą, która zwróciła jego uwagę była... wiosna. Niezwykle wysoka temperatura, brak jakichkolwiek chmur, czy białego puchu, na dodatek okoliczne nizinne trawy, oraz białe, wapienne skały lizały promienie słońca. Usatysfakcjonowany wziął głęboki wdech... rosa. Pociągnął sarnę dalej, po czym rzucił ją obok jaguara i szczenięcia.
- Tylko nie wybrzydzajcie, gdyż musiałem ją ściągnąć z dalekich odstępów górskich. - westchnął, po czym dodał z nieznacznym uśmiechem. - Smacznego. - Podniósł się, przymierzył, po czym jednym zgrabnym susem wskoczył na słoneczne skały, których biel wręcz oślepiała. Legł na posadce, ziewnął leniwie, a łeb mimowolnie spoczął na łapach. Wgapiał się z góry na towarzyszy.