Zatrzymała się na krawędzi klifu i patrzyła w dół na rozciągający się przed nią ocean. Na szczęście powoli powracał jej wzrok w zranionym oku, nadal miała trochę rozmazany obraz, ale przynajmniej coś widziała. Była tu sama co jej odpowiadało, rozdzieliła się z towarzyszami po walce z wilkami, a teraz chciała pobyć trochę w samotności. Położyła się na skale i wygrzewała się w nikłych promieniach słońca. Na szczęście trafiła na jedne z tych miejsc, gdzie zima nie dotarła, więc nie było tu śniegu. Zamknęła ślepia, zasnęła.

Usmiechnal sie zawadiacko, po czym odepchnal tygrysa na bok. Zaczynalo go irytowac jego zachowanie, wiec nie myslac dlugo rzucil mu drazniace spojrzenie, po czym stanal przed lygrysica.
- Milo mi Cie poznac, Holly, zapewne szybko sie nie rozstaniemy, wiec sie przedstawie. Jam jest Usui, jeden z potomkow rodu krolewskiego, a tamten z tylu jest przybleda, ktora nigdy nie spotkala nikogo, procz mnie. - Usmiechnal sie wymownie, zarzucil grzywe, po czym dokonczyl. - Niewiele myslac zgarnalem biedaka, w koncu potrzebowal domu, jak widac Twoj widok go ucieszyl, do mnie tez sie tak przytulal, mlodociana maskotka. - Rzekl donosnie stawiajac siebie w lepszym swietle, jako bohatera. - No coz, jego mlodzienczy charakter trzeba ujazmic, bo wszystkich ma za swoich podwladnych, oraz niemile obraza. Gdyby trafil na kogos agresywniejszego, byloby po im. - zasmial sie drazniaco patrzac co roz na malego pajaca. Widac, ze lygrysica wolala Usuia, niz tamtego Leonarda. Usui byl dorosly, odpowiedzialny i troskliwy, natomiast temu m

Parsknął rozbawiony słysząc bzdurne historie nadwornego pachoła. Cóż, najwyraźniej chciał zabłysnąć w oczach Holly, na nic mu to. Nadepnął na jego ogon, który wgniótł się w piach między trawą.
- Jak już mówiłem... nie odnoś się wobec mnie tym tonem, oraz nie zbliżaj na mniej niż trzy metry. - wymruczał donośnie, dumnym tonem, tak, aby wielmożny plebs Usui w końcu go zrozumiał. Być może nie nauczono go logicznego myślenia, oraz przyjmowania podstawowych informacji do nasionka w środku czaszki. Momentalnie jego szczęki zacisnęły się na ogonie bezczelnego służącego. Leonardo zaczął ciągnąć go w swoją stronę, a jednocześnie miotał ciałem na boki. Gdy poczuł, iż niemalże wyrwał ten suchy odwłok z zadu - puścił. Zdzielił go ponownie po pysku lekko najeżdżając szponem na gałkę oczną, co na pewno spowoduje zamglenie, przynajmniej na jakiś czas.
- Raciczne, obskurne stworzenie, Holly, jestem zmuszony opuścić waszą dwójkę. Paziu, niniejszym ogłaszam, iż Twoim solidnym obowiązkiem jest wypełnianie każdego, powtarzam, każdego polecenia lygrysicy. - wymamrotał, skinął jej łbem, natomiast podwładnego nie obdarował nawet najmniejszą uwagą. Odwrócił się, po czym odszedł w stronę doliny... miał nadzieje, iż dojdzie przed nocą, jednakże już zmierzchało, szanse na to był liche.

z.t

Przeczywała, iż coś takiego się stanie, więc zachowała czujność. Dzięki temu zdążyła się uchylić przed atakiem i błyskawicznie odpowiedzieć. Takie traktowanie kota, a zwłaszcza jeszcze przywódcy było poważnym błędem. Wysunęła pazury i przeorała nimi cały zad lwa. Odprowadziła tego imbecyla spojrzeniem jednocześnie snując plany jak wyeliminować go z 'gry'. Taki żałosny szczur zapewne będzie panoszył się po terenach i tylko zawadzał w życiu. Poszła za nim.

z.t