Gdy kocica postawiła pierwsze kroki w śniegu stwierdziła, iż lekko przesadziła. Chciała dojść do jakiś w miarę zimnych terenów, ale nie aż tak. A tu niespodzianka. Przed nią rozciągała się lodowa pustynia. Westchnęła i ruszyła przed siebie. Nie wierzyła, że kogoś tu spotka, ale może zdarzy się ten cud...? Jednak gdy tak przemierzała pustynię już wiedziała, że jej nadzieję są płonne. Nagle zastygła w bezruchu. Usłyszała przed sobą ciche skrzypnięcie śniegu. Spojrzała w tamtą stronę i zobaczyła małe stworzonko - jakiegoś zbłąkanego królika. Miał on dosyć zabawną minkę, z niewiadomych przyczyn. Holly od razu przed oczami pojawił się obraz wilka, którego kiedyś tam spotkała. Skoczyła na zwierzątko i jednym ugryzieniem zabiła je na miejscu. To nie była ogromna zdobycz, a ona była najedzona, ale wolała najeść się na zapas niż teraz głodować. Szybko zjadła zwierzątko i opuściła lodową pustynię, wolała swoje tereny.