Dominacja - dominujący wilk stoi na sztywnych nogach. Ogon jest wyprostowany i uniesiony. Uszy postawione, sierść nieco nastroszona. Często patrzy prosto w oczy innym wilkom lub wspina się na nie.

Poddaństwo (aktywne) - całe ciało "obniżone", wygięte w łuk, wargi i uszy opuszczone, poddany wilk liże pysk dominanta szybkimi ruchami języka, z opuszczonym zadem. Ogon położony nisko, często podwinięty między tylne łapy.

Poddaństwo (pasywne) - wilk kładzie się na grzbiecie odsłaniając delikatny brzuch i gardło. Łapy skierowane do ciała. Zwierzę często skomle.

Złość - uszy postawione, futro zjeżone. Uniesione wargi ukazują zęby. Grzbiet może być wygięty, zwierzę warczy.

Strach - uszy przylegają do głowy, ogon między nogami. Wilk kuli się. Może skomleć lub szczekać.

Obrona - ciało przy ziemi, uszy położone, często ukazuje kły.

Atak - futro zjeżone. Wilk warczy i przykuca, często agresywnie macha ogonem.

Zrelaksowanie - uszy położone, wilk wypoczywa leżąc na brzuchu lub boku. Może machać ogonem.

Napięcie - ogon nieruchomy, położony, wilk może przykucnąć.

Zadowolenie - energiczne machanie ogonem, język może zwisać z pyska.

Polowanie - wilk jest spięty, ale jego ogon prosty, w jednej linii z ciałem.

Zabawa - machanie ogonem, wilk jest ruchliwy, skacze, biega. Często opuszcza przednią część ciała na sztywnych łapach.