Strome zbocza gór skalistych, na których wesoło hasają kozły.

Ostrożnie schodziła w dół uważając na stawiane kroki. Nieco dezorientowało ją echo kopyt, które miało swój początek raz z jednej strony, a raz z drugiej. Zaciągnęła się powietrzem w którym wyczuwalny był delikatny zapach łosi. Ruszyła za swoim przewodnikiem, po czym dotarła do małej kotliny. O dziwo nie zauważyła tam żadnego żywego zwierzęcia, lecz martwe ciało starej łosicy. Postawiła uszy i podeszła ostrożnie, obwąchała ciało, musnęła je wąsami, po czym zatopiła kły w brzuchu i zaczęła się pożywiać.
Po skończonym posiłku przeciągnęła się leniwie, machnęła masywnym ogonem i ruszyła przed siebie.

Triss dotarła do ukochanych gór. Wreszcie nie to całe morze! Początkowo maszerowała, a potem rozpoczęła wspinaczkę. Po jakimś czasie, gdy uszła już spory kawałek drogi, westchnęła z rozkoszy, wdychając świeże powietrze i oglądając widoki rozciągające się z tej wysokości. Chwilowo przestał padać śnieg, ale nawet on jej nie przeszkadzał. Wejście do jej przytulnej groty ukrywały skały, więc trzeba było wiedzieć, gdzie szukać, żeby je dostrzec. Jednocześnie, żeby w ogóle się do niej dostać, nie wystarczały mierne umiejętności wspinaczkowe.
Zaledwie trzy metry wyżej znajdowała się przyjemna skalna półka, osłonięta od wiatru, ale większość czasu wystawiona na promienie słońca. Można z niej było obserwować góry i okolicę, w dole widać było także jezioro i otaczający je las. Puma bardzo często korzystała z tej dogodności, tak zrobiła i teraz. Zręcznie wdrapała się po skałach, po czym wyciągnęła popielate ciało na całą długość i zapatrzyła się w przestrzeń.

Zanim zaszło słońce, kocica zdążyła jeszcze zapolować na koziołka, których było tutaj pod dostatkiem. Zadowolona i z pełnym żołądkiem, wróciła do domu i zwinęła się w kłębek w jaskini, na suchych gałęziach drzew iglastych, które tam przyniosła i ułożyła. Zapadła w głęboki, spokojny sen.