Wybiegł z lasu i brzegiem pobiegł za Holly.

-Możemy iść na polane, tam jest dość duża zwierzyna więc jak chcesz to możemy tam iść.

Lekko również się uśmiechnął, miał teraz pewność że nie trzeba się obawiać.
-Jasne, a na co zapolujemy?

Trochę się uspokoił, a tych nerwów zapomniał że kotowate są przyjaźnie nastawione do siebie, zazwyczaj, cicho się przedstawił.
-A tak w ogóle, t-to jestem Liu a-a Ty?

Również zeskoczył z drzewa i cicho odpowiedział.
-Ja t-tylko zwiedzam, o-oraz kryję się przed s-słońcem. - Przytulił łeb do szyi i patrzył się na ziemię, ogon automatycznie zaczął poruszać się na lewo i prawo z nerwów, pierwszy raz spotyka lygrysicę, a jego strach przed nią nie pozwalał mu zachować spokoju, bał się że może odebrać to jako chęć do ataku.

Wszedł powolnym krokiem, woda była bardzo piękna w sam raz to pływania jak dla niego, piasek był bardzo ciepły. Zobaczył też, że teraz jest odpływ, więc podszedł bliżej do wody, trochę mu się gorąco zrobiło. Słońce dość mocno grzało, a jego czarne futro tylko pogarszało jego stan, podbiegł w głąb wyspy żeby ukryć się przed słońcem. Jedno drzewo było dość rozłożyste, wspiął się na nie i oglądał inne drzewa. Na jednym drzewie dość niskim była pewna kotowata, dokładnie nie wiedział co to za gatunek, jakby krzyżówka tygrysa z lwem, wyglądała na bardzo potężną. Serce mu podskoczyło do gardła, trochę się jej bał, może to jest teren a on wszedł niczym intruz.

Pumie bardzo podobała się wyspa, byłą nią oczarowana. Lecz kiedy chciała już wrócić na stały ląd (wyczuła bowiem, że jest tutaj sama, a, bądź co bądź, było to nowe miejsce i czuła się ciągle nieswojo; chciałaby mieć przy boku Lil albo chociaż którąś z nowo poznanych kocic) odkryła, że zaczął się przypływ i była uwięziona aż do czasu, jak się nie skończy.
Wtedy właśnie wyspa zaczęła jej przypominać złotą klatkę. Triss wynajdowała sobie przeróżne zajęcia: od płoszenia śmiesznych białych ptaków, przez ich oglądanie, jak latają w wielkich stadach, a nawet gonitwa za stadkami lemurów, ostatecznie polowanie na nie.
Ale nic nie potrafiło zmienić faktu, że była tutaj uwiązana i ta świadomość nad nią nieprzyjemnie wisiała. Nie lubiła być do czegokolwiek zmuszana, wręcz nie cierpiała. W końcu, sfrustrowana do granic wytrzymałości, znalazła sobie skałkę z widokiem na brzeg, ale ukrytą w cieniu i zapatrzyła się w morze, czekając, aż wreszcie się cofnie. Tak mijały godziny...

Ogromna wyspa egzotyczna otoczona pięknym, błękitnym morzem.