Dotarła nad rzekę, podeszła do niej i wzięła łyk lodowatej wody. Rozejrzała się dookoła, po czym odeszła w inne miejsce.

W końcu wypuściła ze szczęk martwe ciało miśka.
- Nie mam zbytnio ochoty tam chodzić. Tam jest nudno, monotonnie, nic tam nie ma, można tylko spotkać te larwy. Ja bym proponowała iść na polanę, jestem ciekawa, czy ten jaguar wrócił - mruknęła. Skinęła przepraszająco łbem pozostałym kotom, jeśli będą chciały to również skierują się na polanę. Skierowała się na polanę.

Wszystko wydarzyło się bardzo szybko, za szybko. Przez moment stała sparaliżowana, ale zaraz przyłączyła się do walki. Puma nie była największa, więc jej sposób ataku polegał na szybkich atakach i unikach. Zanim niedźwiedź upadł, zawiesiła się na jego uchu. Teraz, gdy już dogorywał w żelaznym uścisku lygrysicy, odeszła parę kroków i usiadła, owijając łapy puchatym ogonem. Zauważyła jeszcze jednego obcego kota, a także... małe niedźwiadki, które najwidoczniej nie widziały, co ze sobą zrobić.

Gdy misiek runął na ziemię niemal przewrócił się na nią, ale w ostatniej chwili odskoczyła. Okrążyła niedźwiedzia i zatopiła kły w jego tylnej łapie, zacisnęła mocne szczęki i usłyszała trzask kości.

Obserwowała koty,  które zaczęły atakować niedźwiedzia. Ona też powinna im pomóc, może w końcu na coś się przyda.  Zeskoczyła z drzewa, podbiegła do walczących i wbiła pazury w bok niedźwiedzia. Niedźwiedź ryknął, i zaczął się szarpać tym samym powiększając swoje rany na boku.

Wiedział, iż lygrysica nie wskoczy na drzewo, aby się schronić, jednocześnie nie wygra sama. Postanowił stanąć u jej boku i wspomóc w walce swoją gracją.
Od razu wyskoczył w powietrze, na wysokość jedynie 5 metrów. >To musi wystarczyć< Uderzył w jego grzbiet wbijając swoje szpony w bok. Szczęki zacisnął na uchu, które zaczął szarpać, wiedząc, iż sprawi to ogromny ból. Gdy niedźwiedź stanął na tylnych łapach i zaczął się miotać, Shinobu starał się utrzymać równowagę, agresywnie machając ogonem. Ledwo mu się udało, czekał na pomoc jednego z kotów.

Siedział w pewnej odległości od trójki dorosłych. Na jego pyszczku malował się coraz większy grymas, pożerała go nudność.
Chcąc zaspokoić pragnienie, które zastąpiło głód. Podreptał nad rzekę i przycupnął przy niej, wgapiając się w swoje odbicie.
Gdy już się namyślił, aby wziąć pierwszy łyk, nagle zastygł w bezruchu. Podniósł wzrok przed siebie, zauważył dużą niedźwiedzicę z młodymi.
Nie spuszczając z niej uwagi, napił się i podniósł, gdy ta nagle zaczęła biec w jego stronę, wzburzając wodę w powietrze.
W ułamku sekundy przebiegł pomiędzy nogami Holly, aby znaleźć się na gałęzi drzewa.
Jego źrenice rozszerzyły się, gdy dostrzegł jak szarżuje wprost na koty. Zjeżył sierść i zawarczał pod nosem.

O Cedriku tez nie mała zbyt dobrego zdania, ale bardziej zainteresowała ją wzmianka o czarnym kocie.
- Tamten czarny też był zainteresowany dołączeniem do watahy? - zadała pytanie, po czym odwróciła się, gdy zauważyła wzrok pantery utkwiony w czymś, w oddali. Leon za bardzo się oddalił od nich. Mruknęła coś do Triss i irbisa, po czym trzema potężnymi susami przeskoczyła przez rzekę i pobiegła za kociakiem, którym już niemal zniknął jej z oczu. Po kilku minutach przedzierania się przez śnieg dotarła do niego. Poczekała aż zje swoją zdobycz, po czym chwyciła tygryska za skórę na karku wyciągając go ze śniegu i tym razem już wolniej wróciła do kotów. Posadziła Leona na ziemi i czekała na odpowiedź irbisa.