Po dłuższym czasie rozmyślania odszedł w stronę, w którą poszła puma.

Pantera zatrzymała się, gdy dotarła do lasu. Polożyła się pod drzewem i zastanowiła się co robić. To miejsce na pewno było bezpieczne, przynajmniej na jakiś czas.

Obudziło ją słońce. Noc była strasznie mroźna, więc spała wtulona w Holly. Przeciągnęła się i ziewnęła obnażając kły... pełne śmierlenych bakterii. Pysk Rose był bowiek siedliskiem paskudnych chorób. Jedno ugryzienie i rana była zakażona, gniła ze smrodem... zazwyczaj.
Położyła ogon na boku lygrysicy budząc ją.
- Idę się przejść do wilków, zobaczę jak im idzie przeprowadzka. Tez chcesz, czy potem sie spotkamy na polanie? - zaproponowała uśmiechając się zawadiacko. Machnęła ogonem i czekała na odpowiedź.

- Ja się staram ograniczać... jestem zbyt leniwa i zapatrzona w majestat, aby walczyć... nieliczac chwil, kiedy instynkt nade mną góruje. Jednakże Tobie niczego nie brakuje, jestes warta swego miana Holly. - usmiechnęła się, po czym legła na boku obok łap lygrysicy. Nadchodził wieczór, a Rose była iście zmęczona. Zamknęła oczy, a po chwili odpłynęła.

- Tak było. Wystarczy chwila dekoncentracji i w każdym widze tłustą ofiarę. - mruknęła ocierajac się pyszczkiem o jej łapę, po czym dodała - Niemniej jednak dobrze radzisz sobie w boju, wiec awansujesz na trzeci poziom miana wojownika. - rzekła z uśmiechem, po czym powróciła do zajęcia - wgapiania się w horyzont.
- Tak właściwie...co zrobiłaś z tym niesfornym szczenięciem?

Dotarła do lasu w górach skalistych. Jej pysk i łapy ociekały krwią wilka, który był ofiarą napaści jej "instynktu".
Przycupnęła w strumyku, który obmył jej łapy ze szkarłatnej cieczy, a po zaspokojeniu pragnienia wsadziła w nią cały pyszczek.
Trzepnęła łbem i ruszyła dalej ślamazarnym krokiem, z nieco otwartą paszczą. Tutaj śnieg nie dochodzi mimo, iż jest równie zimno jak w dolinie.
Była z tego powodu rada... niby tygrys syberyjski, jednakże nie faworyzuje się bieganiem w grubych warstwach śniegu.
Wdrapała się na jedną z wyższych górek i legła na niewielkim, pustym miejscu które znajdowało się przy stromej zapaści... widok był kolosalny, gdyż odsłaniał całe góry skaliste.
Położyła masywny łeb na łapach, oblizała się i otaksowała teren.

Z racji, iż nie mógł wyżej dojść z powodu łapy musiał zostać tutaj. Na szczęście dobrze kamuflował się na tle żółtych traw i drzew. Wziął głęboki oddech... poczuł się wolny, jak nigdy... to powietrze było takie czyste. A na ziemiach wilków minie wiele tygodni, zanim odór krwi i zgnilizny opuści te tereny. Usiadł pod jednym z drzew i spojrzał w słońce, które już niemal zaszło za górami.