Zeszła ze schodów. Spojrzała zmieszana na tygrysicę.
- A w ogóle co robisz w tych stronach? Nie bałaś się tu zajrzeć? - Szepnęła  z zaciekawieniem. W pewnej  chwili jej uwagę zajęły małe szaraki. Ponieważ była głodna, nie panowała nad sobą, przez co popędziła za nimi w jednej chwili. W biegu rzuciła się na jednego z nich, łapiąc go za łapę miażdżąc ją , by szarak nie mógł uciec.Zostawiła go, po czym dogoniła  drugiego. Złapała go w pysk. Wracając do starego domu , wróciła także  po  szaraka ze zmiażdżoną łapą. Jednego, położyła tygrysicy, a drugiego położyła przed sobą.
- Może jednak się skusisz? - Zapytała z widocznym uśmiechem. Po rozerwaniu szaraka zaczęła się posilać.

Podniosła prawą brew, przenosząc wzrok na okno.
- A ty ? W ogóle jak tu trafiłaś? - Zapytała z zastanowieniem.

Wypięła dumnie pierś , po czym z lekką żartobliwością spojrzała na tygrysa.
- Ja? Jak zauważyłaś młodym irbisem, ale dla ciebie pewnie kolacją... - Wypowiedziała te słowa sepleniąc, z wyczuwalną irytacją. Przecież nie rzuci się na tygrysa by się pobawić!

Przez chwilę stała nieruchomo. Dom mógł się w każdej chwili runąć. Wyjrzała przez szparę- Tygrys patrzył się w jej kierunku. " Nie mam wyboru " - Szepnęła sama do siebie. Podniosła się, ukazując się tygrysowi, po czym usiadła owijając ogonem łapki; Była skierowana na obcego. Wolała zostać na górze - Tygrys mógł być niebezpieczny.
- Witaj nieznajoma... - Mruknęła z lekkim uśmiechem.

Leniwie otworzyła oczy. " Czyżby ktoś mnie odwiedził? "- Pomyślała ze spokojem. Widząc wielkiego tygrysa , nie zareagowała; Jedynie zaczęła machać ogonem. Wolała siedzieć cicho, nie wiedziała przecież czy tygrys ją zauważy; Było ciemno, jedynie blask księżyca mógł ją zdradzić, ewentualnie zapach.

Zatrzymała się kilka metrów od domu.  Nie był wytrzymały, do tego znajdował się w upiornym miejscu. Z zadowoleniem ziewnęła, podobał jej się ten teren. 
-Zatrzymam się tu. - Wymamrotała. Wiedziała, że będzie mogła tu odpocząć; Jest to straszne miejsce, więc mało możliwe że ktoś ją odwiedzi. Położyła się na schodach domu. Przez chwilę czuwała , by upewnić się że jest sama, po czym kładąc łeb na łapki - zasnęła.

Accalia położyła się ze zmęczenia i popatrzyła się na Holly.
- No dalej, zabijaj, wiem, że tego chcesz - odparła. Po chwili dodała: - ale nie wiem, jak się wtedy z kłopotów wyciągniesz - mruknęła.

- Od kiedy ty myślisz? - zapytała po czym ponowiła atak na ucho wadery. Chociaż, w ostatniej chwili powstrzymała się, a cios padł prosto na pysk wadery, która stała bezczynnie, z przymkniętymi oczami. Zostawiła długie szramy na pysku i zadrapała ją mocno w nos, wiedząc, że to najbardziej czułe miejsce u wilków.