Uśmiechnął się.
- Ładny czerwony kolor - powiedział. - Chodźmy.
Wyszedł.

Basior uśmiechnął się.
- Nie, nie można tego powiedzieć o tobie - powiedział wpatrując się w zakrwawiony bok wadery.

- Nie żyją - powiedziała. Uśmiechnęła się szeroko. - Udało się. Mocno ucierpieliście? - zerknęła na swój poharatany bok. Nawet ten ból nie zmeini jej dobrego humoru.

Zatopiła kły w jego uchu przebijając na wylot. Byli razem blisko urwiska, mało nie spadli.

Wbiła pazury w boki wilczycy. W tym samym momencie zauważyła, że zsuwa się z krawędzi, ale pociągnęła za sobą wilczycę. Na chwile zawisła w powietrzu, gdyż wilczyca się czegoś chwyciła. Poczuła, że jej pazury rozorały boki wilczycy, nadal się zsuwała, aż poczuła, że jej pazury nie mają już punktu zaczepienia. Spadła.

Daen niczym taran wbiegła w leżącą panterę i zepchnęła ją w przepaść.

Wyskoczyła z krzaków i rzuciła się na czarną panterę. Była jej wielkości. Zacisnęła pasywne szczęki na uchu i przewróciła na skraj urwiska.

Zeskoczyła i usiadła obok Lil.
- Mówiłaś coś? Nie wiedziałam, że wilki mają jakąś krwawą plamę zamiast nosa. Dziwne.